Ik zou deze plek niet meer willen missen - Wout Slappendel - Brigitte Aarts

Het is maandagmiddag als we op bezoek komen in Ontmoetingscentrum Pijnacker. Buiten is het grijs en koud, maar binnen is het gemoedelijk en gezellig. Vanuit de huiskamers klinkt vrolijk geklets. We hebben een interview met Brigitte Aarts, medewerker van het ontmoetingscentrum en Wout Slappendel, één van de vaste bezoekers.

Wout Slappendel woont al vele jaren in Pijnacker. Zoals hij het zelf zegt, is hij voor de liefde naar Pijnacker gekomen. ‘Ik ben vele jaren werkzaam geweest in de metaalsector. Ik ben zelfs 12 jaar eigen baas geweest. Daarnaast was ik sportief en breed geïnteresseerd in verschillende sporten.’ Wout is één van de vaste bezoekers van het ontmoetingscentrum en komt vier dagen in de week. Hij heeft het erg naar zijn zin. ‘Ik doe hier van alles’, aldus Wout. ‘Kletsen, biljarten, wandelen, bewegen, spelletjes doen en natuurlijk geintjes uithalen. Nee…ik zou deze plek niet meer willen missen. Ik heb met veel medebezoekers een band opgebouwd. We zijn een hechte groep. We lachen veel met elkaar, maar we delen ook verdriet. Wanneer iemand iets vervelends heeft meegemaakt of wanneer we afscheid moeten nemen, ook dan zijn we er voor elkaar.’

Hier kan je jezelf zijn
Brigitte: ‘Het ontmoetingscentrum is voor mensen waarbij het niet meer lukt om zelfstandig sociale contacten te onderhouden, of waarbij het moeilijk is om structuur aan de dag te geven. Maar ook voor mensen die geheugenproblemen krijgen of al een vorm van dementie hebben. Hier in het ontmoetingscentrum kun je jezelf zijn. We kijken naar de persoon zelf, naar zijn of haar interesses en kijken waar we kunnen ondersteunen zodat iemand weer vooruit kan. Bij de één zijn dit de sociale contacten, de ander kan zijn oude hobby weer oppakken in een veilige omgeving, weer een ander bloeit op door de structuur die wij aan de dag geven. We koken samen, eten samen, kletsen over actualiteiten en lezen de krant waarna we met elkaar over onderwerpen in gesprek gaan. Beweging is een belangrijk onderdeel van het programma. De bezoekers bewegen onder begeleiding van een psychomotorische therapeut. Zij kijkt wat de bezoeker nog kan en past hier de beweegoefeningen op aan. Zo gaan we bijvoorbeeld wandelen, fietsen op de duofiets, biljarten etc. We zijn er niet alleen voor de bezoekers, maar zeker ook voor de mantelzorgers. Op de dagen dat iemand hier is, krijgt hij/zij de broodnodige rust om het thuis langer vol te houden. We bieden hen ondersteuning. Er zijn informatieve bijeenkomsten, organiseren we groepsgesprekken en kunnen ze contact hebben met lotgenoten.’

Weer als vanouds gezellig
Tijdens de eerste lockdown was het ontmoetingscentrum zes weken gesloten. Dat was voor niemand prettig. Ook al ondersteunde het Ontmoetingscentrum op afstand door een paar keer per week te bellen met de mantelzorger en de bezoeker. Bezoekers en medewerkers misten elkaar. Brigitte: ‘Bezoekers kennen elkaar inmiddels door en door. Het is een hechte groep en als je elkaar dan niet kunt zien dan is dat best moeilijk. Gelukkig konden we juni 2020 weer open. Natuurlijk zijn er extra maatregelen om alles veilig te laten verlopen. In de taxi een mondkapje op, de groepen zijn kleiner, in de huiskamers zitten we 1,5 meter uit elkaar en we ventileren de gehele dag door. Het was weer even wennen om na zo’n lange tijd weer terug te zijn. We moesten onze draai weer even vinden, maar gelukkig is iedereen nu aan de maatregelen gewend en is het weer gezellig als vanouds.’