Ongewone gedichten in de tuin van De Bieslandhof

Afgelopen zomer hebben twee dichters de opdracht gekregen om een gedicht te maken voor de tuin van De Bieslandhof. Beide dichters maken vaker een gedicht in opdracht, maar een gedicht voor de tuin van een verpleeghuis was voor de eerste keer. Spannend dus. Maar ook voor De Bieslandhof was het spannend. Beide dichters zijn rondgeleid door het huis en de tuin en kregen alle informatie over deze bijzondere plek waar zoveel mensen wonen en werken. Daarna hebben de dichters helemaal de vrije hand gekregen. Waar zou het gedicht over gaan? En als je een gedicht in de tuin plaatst. Hoe ziet dat er dan uit? Waar wordt het geplaatst? Allemaal vragen waar samen met de dichters een antwoord op gevonden is. Het was een mooie reis om samen te maken.

Bianca Boer
Bianca Boer is één van de dichters. Bianca heeft een roman en meerdere dichtbundels op haar naam staan. Al tien jaar schrijft ze elk dag een zin. De zin van die dag. Naast dat ze schrijft maakt ze ook piepkleine aquarellen. En ze is gek op schapen. Laat De Bieslandhof nu ook twee schapen in de tuin hebben wonen. Bianca heeft voor De Bieslandhof een drieluik gemaakt waar in dit samenkomt. Haar kleine aquarellen zijn uitvergroot tot bijna een meter, zodat het van veraf te lezen is. Ze hebben een mooie plek gekregen in de overkapping. 

Margriet van Bebber
Margriet van Bebber is naast schrijver ook docent creatief schrijven, ze heeft voor Kunstzinnig Pieter al een paar workshops gegeven. Margriet is voor de tuin buiten de gebaande paden gegaan. Haar gedicht moet je zelf tevoorschijn toveren. Hoe bijzonder is dat! Bij de vijver is een lang gebogen rand van eenvoudige grijze stoeptegels. Op deze rand heeft ze met speciale verf letters aangebracht die onzichtbaar zijn. De letters worden pas zichtbaar als je er met water overheen gaat. Bij haar gedicht vind je dus een zinken teil en gieters zodat je het gedicht als het ware water kunt geven. De woorden in haar gedicht passen helemaal bij water en zijn hier in huis voor veel mensen die naar woorden zoeken en ze niet meer altijd kunnen vinden vast heel herkenbaar. 

Wat woorden willen.
Laat woorden opdrogen en ze gaan hakkelen en hijgen. Stamelen stotteren mompelen murmelen en zwijgen. Geef woorden water en ze gaan stromen en sproeien. Klotsen kolken kringelen kabbelen en vloeien. 

Margriet heeft een video gemaakt van haar gedicht waarin Piet van der Pas (bekende regisseur en acteur) het gedicht voorleest.